Over de toepassing van overgangsgebonden doos in de specifieke constructie

Overgangsgebied in de specifieke constructie zou moeten zeggen dat de toepassing in de ondergrondse memragmwandconstructiemethode. Het wordt ontwikkeld samen met het creëren van diepe en grote funderingskuilen van moderne grote funderingsprojecten, en de werkmethode is vaak gebruikt in waterbescherming, waterkracht, mijnbouw, constructie, stedelijke metro, rampenbeperking en preventie, milieubescherming en andere gebieden.





Om te voldoen aan de ontwikkelingseisen van grote basisprojecten, ontwikkelen ondergrondse diafragmwanden zich ook in de richting van dieper en breder. Bij de constructie van ondergrondse membraanwanden zijn de overgangsgewrichten en structurele knooppunten van sleufsecties hoofdpijn geweest en de gewrichtsconstructie is verdeeld in de volgende typen: 1. Socketfrezen gewrichten; 2. Gezamenlijke dozen, 3. Zachte gewrichten, 4. Andere gewrichten. Zet freesgewrichten met tweewielig frezen in het interval van een fase II-sleuf, een enkele zijde in het algemeen om 20 cm beton te frezen, is een plat gewricht, de stijfheid van de wandverbinding is klein, de gewrichtsbasis is kort, de gewrichten kunnen waterzijpeling veroorzaken.


In feite is de overgangsgebonden doos in de bouw moeilijk om aan de volledige diepte -eisen te voldoen, kan de gewrichtsruimte niet innemen, waardoor een groot aantal zandzakken nodig is om de resterende ruimte te vullen. Zachte gewrichten gemaakt van zachte materialen zoals rubber, die een beperkte druk hebben, zullen vervormen onder de enorme druk van het gieten van beton en kunnen niet worden gebruikt voor versterkingskooien zonder secties om aan de volledige diepte -eis te voldoen. Er kan worden gezegd dat andere verbindingsmethoden worden gevarieerd en altijd verschillende problemen hebben om aan de vereisten in de bouw te voldoen.